Bazı insanlar vardır; bir selamlarıyla içimizi ısıtan, bir bakışlarıyla dünyayı dize getiren... Onlar, hayatın koşuşturmacasında fark edilmeyen ama izi silinmeyen sessiz çınarlar gibidir. Kökleri derinlere uzanır, dallarıyla herkese gölge olur, meyveleriyle besler. Ve en önemlisi, varlıklarıyla "insan" olmanın ne demek olduğunu hatırlatırlar.

Böyle dostlara sahip olduğum için ne kadar şanslı olduğumu her fırsatta hissediyorum. Onlar benim hayatımda sözleriyle, varlıklarıyla ve samimiyetleriyle kocaman izler bıraktı. Belki bir günün koşuşturmasında, belki zorlu bir karar anında, belki de yalnızca bir tebessümle bana güç verdiler. İnsan bazen sözcükleriyle değil, yanında suskun kalsa bile hissettirdikleriyle var olur. Ve ben, yanımda böylesine kıymetli dostlarım olduğu için minnettarım.

Fırtınalar onlar için sınav değil, sırdaştır. En karanlık anımda, "Bu da geçecek" diyen o sakin ses, bir anda gökyüzünü araladı. Karamsarlığa izin vermediler; çünkü bilirlerdi ki umut, enkaz altında bile filizlenir. Yanımda olduklarında kendimi bir kale gibi sağlam hissettim. Ne tuhaftır ki bu gücün farkında bile olmadan, bir doğallıkla gösterdiler bana.

Gerçek zarafet, onlarla bir sanata dönüştü. Nezaketleri bir alışkanlık değil, karakterlerinin ta kendisiydi. Gülüşleri mecburiyetten değil, içten bir sevinçten doğdu. Ve hatta, düşmanları bile bu duruş karşısında saygıyla eğildi. Bir selamları, buzları eriten bir güneş gibi ısıttı yürekleri.

Liderlik, onlar için koltukta değil, insanın gözlerinde şekillendi. En mütevası çalışanın omzuna dokunup, "Sen bu ekibin direğisin" diyebilenlerdi. Bende saklı kalan cevheri gördüler ve işlemek için sabırla beklediler. Çünkü bilirlerdi ki insan, ancak değer gördüğünde kanatlanır.

Ama bu yolculuk, kısa bir koşu değil bir maratondur. Gerçek dostluklar, kumaş gibi dokunur: İpliği sabır, deseni sadakat, rengi emek... Yüzeysel ilişkilerin hızına kanmadılar. Kapı çalmanın, gönül kırmanın, yeniden başlamanın yorgunluğunu göze aldılar. Çünkü "birlikte yürümek", onlar için kutsal bir yemindi.

Böylesine kıymetli dostlarım olduğu için minnettarım. Onlar benim sessiz çınarlarım; varlıklarıyla, sözleriyle, yanımda duruşlarıyla hayatımın en büyük zenginliği. Bu satırlar, onlar için bir teşekkür. Çünkü bıraktıkları izler, yalnızca benim hayatımda değil, dokundukları her insanın ruhunda birer miras olarak kalacak.

Hayatınızdaki sessiz çınarları fark edin. Belki de en büyük şansınız, şu an yanı başınızdadır.